This Brooklyn Week #35

Deze blog zal gaan over de verkiezingen over de uitslag en over de schok die rondgaat in NYC.


Afgelopen dinsdag mocht het land spreken.  Wij begonnen de dag licht gespannen maar optimistisch.

Op kantoor spraken we wel wat mensen. Amerikanen zijn niet heel erg open als het gaat over het uitspreken van hun politieke voorkeur, maar voor ons was het wel duidelijk dat de meerderheid voor Clinton was. Ik had eigenlijk nog nooit iemand gesproken die een voorkeur voor Trump had.
Veel mensen waren er wel gerust op dat het wel goed zou komen. Er waren veel campagnes geweest om mensen hoe dan ook te laten stemmen, de polls zagen er goed uit, het zou zeker spannend worden maar het was zeker goed mogelijk dat Clinton president zou worden.
Niet dat iedereen daar zo laaiend enthousiast over was, maar alles beter dan Trump.

Die ochtend werd ik gemaild door de Baarnsche Courant. Ik ben in Baarn geboren en opgegroeid. Zij hadden begrepen dat ik in NY woon en vroegen mij om een klein artikeltje te schrijven die dan geplaatst zou worden als bekend zou zijn wie de president zou worden.
Ik begon alvast met wat voorbereidingen, schreef vol goede hoop wat over Hillary Clinton en over de eerste vrouwelijk president van Amerika.

Ik liep nog even over Wall street voor een leuke foto van mij met het standbeeld van George Washington, de eerste president van Amerika.

Onderweg naar huis vond ik nog een "I voted" sticker. Deze nam ik mee naar huis en maakte nog een schattige foto met Nova. Ter info;  Nee, wij hebben niet zelf gestemd omdat we dat dus niet mogen ;)

Die middag sprak ik een Nederlandse vrouw in het park. In al die 9 maanden is mij dat nog niet eerder gebeurt dat ik een andere Nederlander tegen kwam in onze wijk, dus we vonden het erg leuk om elkaar te spreken. Gelijk viel mij op dat ze een grote sticker op haar fiets had geplakt. "Never Trump". En ik kon het niet meer dan eens zijn met haar. Ook zij mocht niet stemmen maar we wensten elkaar toch veel succes voor vanavond.

De gekte op TV begon al lekker op tijd en eerlijk gezegd zag ik er een beetje tegen op om alles op de voet te volgen. We besloten om even te gaan hardlopen en daarna hebben we nog een wandeling gemaakt met Nova. Om 10 uur gingen we er dan toch maar voor zitten. En zitten..... en zitten.... en de stemming veranderde langzaam van licht gespannen naar verontrustend en zenuwachtig...
Om half 1 kon ik het echt niet meer volhouden en ben ik gaan slapen. Ik was ook te moe om nog te snappen of het überhaupt nog zin had om te hopen...dus ik ging maar slapen. De volgende ochtend hadden we een nieuwe president.

En dan is het 7 uur, ik vraag als eerste aan Maxim: "En?" Hij laat me het bericht op CNN zien. Het is gebeurt... hetgene wat zolang naar mijn idee het meest onzinnige in de wereld zou zijn wat zou gaan gebeuren was gebeurt...Trump wordt de nieuwe president.

Alsof ik met een zware kater opstond sleepte ik mezelf naar de badkamer, ging me omkleden en ging Nova uitlaten. Op straat zag ik alleen maar bedrukte gezichten, mensen die elkaar een knuffel gaven, maar ook mensen die het nieuws nog niet hadden gehoord en spontaan vroegen :
"En?? Wie is het geworden??"
"Trump"
"Nee, je maakt een grap, toch??"

Ik moest mezelf echt aan het werk dwingen want ik was er met mijn hoofd niet bij, keek af en toe nog eens op nieuwssites om het nogmaals te lezen, het was toch echt zo...
En oja... dat kranten artikel. Het stukje over de eerste vrouwelijke president kon ik dus gaan deleten en ik mocht gaan schrijven hoe wij de uitslag hebben beleefd.
Ik heb het maar gelijk geschreven en opgestuurd, mijn gevoel hierover was vanochtend nog puur en vers. Dit is wat het is, we moeten het ermee doen.

Toch vind ik het nog steeds heel leuk dat de krant mij heeft gevraagd voor dit artikel en hoop ik dat ik mijn familie toch nog een beetje kan verrassen hiermee, al is de inhoud van het verhaal iets minder gezellig als gepland was.

Deze dag had ik ook een afspraak met een kennis en haar man, zij waren op bezoek in NY en ik had een leuke route uitgestippeld. Leuke afleiding was het zeker, lekker lopen, lekker kletsen, maar toch af en toe even die bewustwording... oja....
En toen, liepen wij langs de Trump Tower. De toren waar Trump nu nog woont. De straten rondom de toren waren volledig afgezet, met vrachtwagens volgeladen met zand, met betonblokken en hekken en ontelbaar veel politie. Het leek wel een bunker.
We spraken nog een politie agent. Zijn reactie : "Hij is onze nieuwe president dus hij verdient bescherming."

En eenmaal thuis gaat dan toch de tv weer aan... we moeten het allemaal verwerken en ik vind het lastig... hoe kan het nu dat Clinton toch de meeste stemmen heeft gekregen en toch niet heeft gewonnen? Het kies systeem in USA is een aparte. Maar het is nu eenmaal zo. We kunnen het niet meer veranderen....

De kleur van New York

Ik hoop dat jullie het niet al te erg vinden dat dit een wat minder gezellig artikel is geworden. Maar dit is wat er nu leeft hier thuis, in Brooklyn en in USA. Een zeer grote meerderheid in Brooklyn/ Manhattan heeft gestemd voor Clinton, het komt hier heel hard aan. We pakken het leven gewoon weer op en leven ons leven. En het eerste gevoel van ongeloof ebt al wat weg.
We zullen zien wat de toekomst ons gaat brengen.

Ik wens iedereen een fijn weekend.