Hond in vliegtuig

"Hond in vliegtuig" Deze tekst heb ik meerdere malen gegoogled om er maar achter te komen hoe het zou zijn voor Nova om mee te reizen naar Amerika.
Bovenstaande plaatje was mijn grote wens en stiekem hoopte ik dat ik op tijd een oplossing zou vinden zodat Nova gewoon in een eigen stoel mee zou kunnen vliegen met ons ;)

Maar natuurlijk is dat haast onmogelijk. Al vond ik wel een website waarbij je een fiks bedrag zou kunnen neerleggen voor een nep " hulphond certificaat". Dat gaat me dan ook weer wat te ver.

Toen bij ons de gedachte kwam om wellicht een langere tijd in Amerika te wonen, was mijn enige twijfel punt; Nova. Ik vond het gewoon zielig om haar mee te moeten nemen in het vliegtuig, ik vond het een eng idee. Het idee dat Nova in een afgesloten ruimte kwam te zitten zonder enige controle en voor minstens 10 uur vond ik gewoon niet haalbaar en dus bleef ik dan maar liever in Nederland.

Toen de plannen wat serieuzer werden ging ik bij mezelf wel denken; "Er zijn zoveel honden vóór Nova geweest die de oversteek hebben gemaakt, laten we er maar voor gaan. Het zal niet leuk zijn voor haar maar wat is nu het ergste wat er kan gebeuren?"

Toch maakte ik me erg veel zorgen om alles wat er bij kwam kijken. Zo erg dat ik tegen mijn huisarts zei; "Geef mij maar een rustgevend middeltje mee, want anders komt het nooit goed."

Langzaam aan begon ik aan het idee te wennen en zijn we er langzaam naar toe gaan leven tot het zover was. In deze tijd viel het mij op hoe weinig specifieke antwoorden en ervaringen ik kon vinden op mijn vragen en vandaar dit artikel.

Wij hebben gevlogen met KLM, tot nu toe hebben we daar de beste ervaring mee als het gaat om klantvriendelijkheid. Tijdens één van onze reizen naar NY sprak ik al eens wat stewardessen die mij op het hart drukten dat er met liefde en beleid werd gezorgd voor de dieren die mee vliegen. "Gezorgd" tot bepaalde mate, want tijdens de vlucht zelf zal t diertje het toch echt zelf moeten doen. Maar het idee dat mijn zorgen werden begrepen vond ik al heel fijn!



Hoe is de reis dan verlopen voor ons en vooral voor Nova?

Wij hebben een dikke maand van te voren een kennel gekocht. Deze kennel moet voldoen aan een hoop eisen, vastgesteld door IATA ( International Air Transport Association) Mocht je een kennel gaan kopen, kijk hier dan goed naar of hij een IATA keurmerk heeft.

Nova heeft een maand lang kunnen wennen aan de kennel, die bij ons in de woonkamer stond. Langzaam ging we haar spelenderwijs leren om er even in te zitten, liggen, haar eten in de kennel op te eten of even een korte periode erin te blijven. Dat ging allemaal goed!

Ondertussen hield ik me bezig met andere zaken zoals het regelen van een goed ingevuld paspoort, met een akkoord van de dierenarts dat ze fit is om te reizen. Kijken of we haar toch iets rust gevends konden geven en dit werd een Adaptil band ( een halsband met feromonen die de hond laat denken aan de nabijheid van haar moeder)

Om maar even een sprong te maken. De zenuwen gierden door mn lijf maar het ging toch echt gebeuren, de dag van vertrek!! Elke km dichterbij Schiphol maakte mij ziek van de zenuwen. Ik wist niet of ik allemaal zou aankunnen. Er wilden wat mensen afscheid nemen op Schiphol en ik zei eerlijk: "Ik weet niet of ik gezellig ben" Gelukkig begrepen zij dit allemaal.

Nova had om 8 uur haar brokken gegeten en zou met ons om 12 uur richting Schiphol vertrekken.  Op haar tijdelijke logeer adres bij onze vrienden werd ze nog even flink uitgelaten, door de stromende regen, waarvoor dank Bernadet ;) Ze mocht nog wat eten op dat tijdstip, maar niet meer op een later tijdstip, de kans op misselijkheid is dan groot tijdens de reis, of de kans op het moeten doen van een behoefte. Maar Nova wilde om 12 uur echt niet eten ( unicum) Alsof ze het al aanvoelde dat er wat ging gebeuren.

Op Schiphol lieten we haar nog even uit op een ongezellig stukje gras. Ok, ze plaste nog even, wat wel een geruststelling was. Nova was over het algemeen erg opgewekt en leek ontspannen, dat vond ik een hele geruststelling.

Bij de vertrekhal werden we doorverwezen naar de incheck balies van KLM. Hier konden wij onze koffers afgeven, zelf inchecken en werd Nova haar kennel gecheckt met bovenstaande checklist.
Afgelopen maanden heb ik dergelijke lijstjes ook gevonden op diverse websites, maar telkens weer anders, met andere richtlijnen en verplichtingen. Dat werkte dus ook op mijn zenuwen. Deze stewardess die de lijst afging was vrij makkelijk in het zetten van kruisjes; Physical condition> check. Absorbent Material> check. Best knap want ze kwam niet achter haar balie vandaan om het na te kijken. Tussendoor zei ze tegen ons; " Best zielig he voor zo'n beestje" Nee dat helpt...
Al met al viel me deze stap dus mee... de controle stelde weinig voor.

Deze foto nam ik een dag na aankomst, de kennel is volgeplakt met informatie en zaken. "Live animal" stickers zijn verplicht, adres gegevens en een zakje met tie wraps en voer. Links hadden wij haar lijn geplakt voor als zij nog uitgelaten zou worden.

Na het inchecken konden we Nova afgeven bij "afwijkende bagage" Hier werd de kennel extra nagekeken. Het kleedje werd eruit gehaald en gecontroleerd op vulling ( geen drugs?). De sloten werden nagekeken en Nova was "Good to go" Hier werd zij op een kar meegenomen naar.... Ja dat kon niemand ons vertellen. Waar ik op de website van Schiphol had gelezen dat ze nog werd uitgelaten door "Animal Hotel", wist deze medewerker dat niet te bevestigen...
Dat vonden we uit eindelijk niet zo relaxed. Maarja, we moesten nu even doorzetten. Nova werd dus meegenomen.

En toen... viel er een hele last van mij af, ik kreeg weer lucht. Vooraf had ik dit niet kunnen bedenken. Ik had verwacht dat hier de spanning pas zou beginnen. Maar op één of andere manier kreeg ik rust.
" Ok vanaf hier kan ik niets meer doen, geen controle meer, gewoon wachten" Op deze manier had ik gelukkig ook nog tijd om " gezellig" afscheid te nemen van familie en vrienden wat uiteindelijk heel waardevol was.

Links zie je een wagentje rijden, in het achterste blauwe karretje zit Nova :)

Eenmaal bij de gate zagen wij op een gegeven moment een cargo wagen aankomen rijden met, jawel een kennel erin! Daar was Nova! We zagen hoe zij even werd geparkeerd bij het vliegtuig en een kwartiertje later werd zij op de band gezet om in t vliegtuig te worden gezet. Dit met behulp van 3 medewerkers, dat zag er netjes en verzorgd uit.



Nova weegt 24 kilo en valt niet onder de categorie "past onder de stoel" En dus moet zij in het (bagage) ruim van het vliegtuig.  Dit was in ons geval het achterste "cargo" gedeelte van het vliegtuig. Hier kunnen tijdens de vlucht geen mensen bij. Er is dus geen controle op Nova geweest tijdens de vlucht.

Toen wij mochten boarden voelde ik me redelijk rustig. De pilletjes die ik van de huisarts heb gekregen heb ik dan ook niet gebruikt. Een wijntje bij het eten was genoeg om mezelf in toom te houden ;) Echter een paar uur voor landing kreeg ik wel de zenuwen. Het had wel lang genoeg geduurd dacht ik zo.

Na de landing waren wij gelukkig snel door de check heen en konden we onze bagage ophalen. Op deze zelfde plek zou Nova afgezet worden. Dit duurde nog een half uurtje. We denken dat ze als laatste uit t vliegtuig is gehaald. Ze werd gebracht op een karretje en we konden de kennel met Nova erin overdragen op een koffer-karretje. Nova was ontzettend blij om ons te zien en wilde heel graag uit de kennel, maar we moesten nog door de laatste check dus ze moest nog even blijven zitten. Ze zag er wat klam en zenuwachtig uit, wat ook niet zo gek is. En ze had enorme dorst! Het leek wel of ze eerder water had gekregen want haar bakje was een beetje vies, maar zeker weten we dit niet.

Eenmaal buiten mocht ze dan eindelijk uit de kennel. Blij dat ze was!! 10 rondjes rennen en rollebollen op een stukje uitlaatstrook, wat een geluk was dat!  Voor ons ook een enorme opluchting dat dit achter de rug was.
Eenmaal in het appartement zagen we de Nova die we kennen, de boel verkennen, rondneuzen en ontspannen.



Nu zijn we een paar dagen verder. Het gaat erg goed met Nova ( en met ons). We wonen een paar straten van een park vandaan, dus dat is een groot feest! Ze heeft wel serieus last van een jetlag. Wij snappen dat als mens natuurlijk, maar zij niet. Ze vond het de eerste dagen daarom ook maar raar dat ze om 3 uur snachts geen brokken kreeg en waarom de baasjes "pas" om 6 uur ( 12 uur in NL) wakker werden. Ook heeft ze wat last van verlatingsangst. Dat laatste kan nog wel even duren en dat kan ik me heel goed voorstellen. Dus het alleen zijn gaan we heel langzaam trainen. Maar dat komt zeker wel goed.

Is het mij meegevallen? Ja ik kan zeggen dat als ik dit van te voren had geweten ( dat Nova het zo goed zou doen en dat ik me op zich ook wel redelijk zou voelen tijdens de vlucht) ik me niet zo druk had gemaakt. Aan de andere kant heb ik mezelf zo wel goed voorbereid op alle zaken en ben ik extra trots op ons allemaal dat we het toch maar hebben gedaan!

Voor mij is deze blogpost een verhaal wat ik graag kwijt wil, een soort van afsluiten van een spannende tijd. En wellicht kan ik anderen hiermee ook informeren.
Mochten er nog vragen zijn, dan lees ik dat graag :)