This Brooklyn Fall #3

De afgelopen week was er eentje om niet snel te vergeten.


Natuurlijk wil ik wat schrijven over 31 oktober. De dag dat er een aanslag werd gepleegd in NY.
Onwerkelijk dat het nu zo dichtbij was.
Ik was thuis en kreeg een melding van onze kantoorverhuurder om iedereen een veilige thuiskomst te wensen. Ik dacht; waar heeft hij het over?

Binnen no time stond heel de stad vast uiteraard. Ons buurmeisje zit op de school waarnaast de wagen tot stilstaan was gekomen. Gelukkig was zij ongedeerd.
De plek waar alles gebeurde is ongeveer 10 minuten lopen van ons kantoor.
Ja, ik kan niets anders zeggen dan dat het zo onwerkelijk bleek en zo dichtbij!

De reactie van de Amerikanen en USA Media : "This will not effect us"
En dat was aan alles te merken.
Een paar uur later werd er notabene een Halloween optocht georganiseerd. De burgemeester liep gezellig en lachend mee.
Ik heb daar persoonlijk best moeite mee.
De dag erna was alsof er niets was gebeurd.
Er wordt zeer weinig/niet gepraat in de media over de slachtoffers... over de angst... over 9/11 over de trauma's van mensen...die trauma's die er echt wel zijn.
Ik heb daar moeite mee. En toch sluit ik me er in sociale zin bij aan... als niemand het er over heeft dan ik ook niet.... behalve dan op mijn eigen persoonlijke blog.

Angstig? Ja... Dat durf ik toe te geven. Maar ik laat me er niet door afremmen. Ook ik ga naar evenementen of openbare gebieden. En ook zo ben ik gewoon naar het werk gegaan of maakte ik een metrorit van ruim een uur naar een afspraak aan de andere kant van de stad. Toch ben ik op mijn hoede en probeer na te denken wat ik het beste kan doen...en zoek ik automatisch naar nooduitgangen sinds een tijdje.
Angstig dat het nu zo dichtbij is? Misschien door de "this will not effect us" houding om mij heen schiet ik niet in de stress. Dus het zal enigszins wel effect hebben op je overlevingsmodus.
NY gaat verder en wij ook....

AANMOEDIGEN OP DE MARATHON

BOEKENSCHRIJFSTER EN BLOGGER ANNEMEREL DE JONGH TEGENKOMEN

Het andere uiterste was een feestelijke NY Marathon deze zondag.
En voor de vaste lezers, die weten dat ik hier vorig jaar ook enorm van heb genoten!
De Marathon kruist onze straat in Brooklyn en dat maakt het extra leuk om daar te gaan staan aanmoedigen.
Vorig jaar had ik een bord gemaakt met "Gaan met die banaan!" Wat voor veel leuke reacties zorgde en deze zondag had ik de tekst "Hup met die beentjes!"
Ook dit zorgde weer voor lachende gezichten! Het is zo grappig, want de Niet-Nederlanders snappen er natuurlijk niets van wat er nu op dat bord stond. Ik kreeg een hoop scheve blikken haha. Maar zodra er een Nederlander voorbij kwam wist ik dat gelijk, die reageerden vrijwel allemaal!
Soms was ik eerder in het herkennen van het Nederlanders door renners met namen als "JAAP" "JOS" of "GERDA". Dat kan natuurlijk niet misssen :)
Respect voor deze mensen die ondanks de regen en kou toch hebben doorgezet!!

DYCKMAN FARMHOUSE

Ook heb ik nog een uitje met Sprout gehad, naar de laatst overgebleven Nederlandse boerderij in Manhattan: The Dyckman Farmhouse.
Deze bevindt zich helemaal bovenin Manhattan op 204 Street/ Broadway.
Zeker een aanrader als je in NY bent.
Het was nog in originele staat en er waren her en der leuke dingen aangeduid met Nederlandse woorden. Zo kon ik mijn groepje mooi wat Nederlandse woorden leren.


Komende week staat in het teken van inpakken, want ik vertrek voor een aantal dagen naar mijn familie in Nederland. Ik kijk er erg naar uit.
Tot de volgende blog!