This Brooklyn Spring #1

Hallo!

Nou, ik heb weer genoeg te melden dus tijd voor een nieuwe blog!


Eindelijk is het Lente!! Nee, ik zeur niet snel over het weer want je doet er zo weinig aan, maar die laatste koude weken zitten mij toch altijd tegen. Nu zijn we er niet direct van af nu het Lente is, maar de dagen boven 10 graden zijn zeker in de meerderheid!!

DOWN UNDER MANHATTAN BRIDGE OVERPASS (DUMBO)

Zaterdag de 23e besloten we met Nova naar Dumbo te wandelen. Jullie weten dat Nova enorm van zwemmen houdt en dat zwemmen hier in NY bijna onmogelijk is voor haar.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat echt vervelend voor haar vindt, ze leeft zo op van een zwempartij!
Dus we gingen naar Dumbo. Qua wandelafstand wellicht net wat te ver voor Nova, maar eigenlijk ging de wandeling meer dan prima!

En uiteraard genoot Nova er enorm van, eindelijk weer eens plonsen!!
Nova mag vrijwel nergens los en eerlijk gezegd vind ik dat bij de East river ook wat eng met de stroming. Dus aan de lijn lekker gek doen!!

Ik stond er lekker naar te kijken met de lijn in mn hand toen er plots een golf kwam. Mijn eerste reactie was; achteruit stappen, want ijskoud water en natte sokken leek me niet zo prettig.

Ik stapte naar achter, gleed uit over de natte keien en viel achterover!
Ik voelde direct dat het foute boel was, maar wilde ook weg daar, want die golven kwamen nu steeds dichterbij.
Maxim hielp me omhoog, ik strompelde naar de kant en had enorme pijn aan mn linkerpols!

Maxim zei nog; "zo hard ging dat niet, die pols is vast gekneusd."En ging nog even rustig met Nove spelen.
Zal best dacht ik, maar ik werd al snel heel misselijk.

We besloten dat ik de Uber naar Brooklyn Hospital zou nemen en Maxim zou met Nova naar huis lopen.
Het ziekenhuis is bij ons in de wijk, dus Maxim kon erna direct naar mij toe, nadat hij thuis (godzijdank) wat eten en drinken voor mij mee had genomen. Want het zou nog een lange dag worden.

En toen zat ik in de ER!
Gelukkig had ik mijn pasjes bij me, zo ook mijn health care pas, ben ik toch even blij dat ik goed verzekerd ben!!

En na wat intake procedures werd het een zaak van wachten.
Ze maakten een röntgen en weer was het wachten.

En ja hoor, de pols was toch gebroken, balen!!... Nu was het wachten op een dokter. Die leken ze niet te kunnen bereiken....

Of het me doet denken aan de serie ER? neuhhh niet echt, dit ging er een STUK kalmer aan toe, geen spuitend bloed of hangende ledematen, op uitzondering van mijn pols dan ; ) En vooral dat wachten....Nouja in NL is het niet anders.

Na 4 uur wachten!!.. bleek dat er geen orthopeed aanwezig was en dat ik noodgips zou krijgen. Ik zat al 4 uur met mijn gebroken arm los in een mitella waar ik zelf om moest vragen, achteraf best absurd! Ik kreeg het noodgips en na 5 uur liep ik eindelijk naar huis.

Valt jullie iets op aan deze foto?
Los van het feit dat ik een absurd lang gipsverband kreeg voor alleen maar mijn pols?
Waar niemand aan gedacht had was; Mijn trouwring!!!
Thuis werd mijn hand dikker en dikker en het kwartje viel toen pas bij mij, waarom hebben ze mijn ring niet afgedaan??

AUW

DAAR GAAT IE

Op zondag avond was het echt verschrikkelijk. Ik kon de ring nog wel draaien maar het was wel zorgwekkend. Gelukkig kon ik maandag ochtend naar de specialist en 2 assistenten hebben daar mijn ring gezaagd. Super zonde natuurlijk, maar dat kon mij op dat moment echt weinig schelen!!
Mijn hand werd in de dagen hierna nog iets dikker dus het moest nu eenmaal gebeuren.

ZO ZIET DOORGAANS EEN WACHTKAMER ERUIT. ALTIJD STAAT DE TV AAN MET HOOG VOLUME, NET ALS IN DE BIOS 

Het gesprek met de dokter was positief. Er zaten verschillende breuken in mn pols maar volgens hem zou het prima helen zonder verdere ingreep. Daar moet ik dan maar op vertrouwen.
Hij verwees mij door naar een kliniek voor braces, in de stad.

Dus op naar de volgende afspraak, maar dan moest toch eerst het gips eraf!! Ik dacht dat dat zo gepiept was, maar blijkbaar had de vorige dokter er een mooi knutselwerkje van gemaakt.

Hier in USA geven ze voor o.a. de onderarm sneller een brace dan gips. Ik weet niet precies waarom. Het werkt op zich prima hoor. De brace wordt voorverwarmd en dan om je pols gevormd. Met een knop kan je de bedrading losser en strakker maken.

PEACE

Nu is het dus vooral even behelpen. De eerste week is net voorbij. Dat was toch wel pittig, maar het gaat al een stuk beter.  Bloggen kost wél wat meer tijd haha.

Om deze blog toch nog gezellig af te sluiten hier nog wat foto's van afgelopen weekend.
Groetjes!

DAGJE CONEY ISLAND